Tijd
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg monique
28 Oktober 2004 | Tanzania, Dar es Salaam
Hier een verhaal, welke ik jullie niet wil onthouden om een goede indruk van hier te geven.
Gister>
Mohamed: ' My daughters, let's go home early today, I'm so tired'. Prima, dachten wij...We hadden niks meer te doen, aangezien de afspraken die we hadden niet doorgingen en de elektriciteit weer lam lag, dus internet of lezen ook geen optie was. Hij zou ons om 15uur ophalen.
De Nederlandse mentaliteit zit er nog steeds in, dus om 15uur waren wij klaar voor vertrek.
15.15: Hij zal zo wel komen
15.30: Mmmmmm, ok...Bedenk:'Hakuna matata'
15.40: Laten we es gaan checken (--> vaag excuus, welke niet duidelijk was, we moesten nog ff wachten en hij zal ons zo wel ophalen)
16.15: ' Sorry girls, I'm waiting for someone, but I think he's not coming'.
16.25: 'Ok, let's go'
Eenmaal in de auto blijkt dat we nog niet naar huis gaan, maar nog ff wat vis gaan halen op de vismarkt. Dit wisten wij niet en konden de auto bij de markt niet uit omdat we teveel waardevolle dingen bij ons hadden en de vismarkt bekend staat om de tasjesdieven.
Wij wachten in de auto. Een beetje zappen op de radio tussen 2 zenders, (keuze:RMB of arabische songs)warm in de zon en met 1 ding te doen: wachten!
We hebben MAAR een uurtje gewacht, en de hele bak lag vol vis, groenten en vruchten. (het is ramadan, dus je weet maar nooit hoeveel mensen er komen eten)
Op de terug weg verloren we een wieldop , dus hup: keren op de weg, over een hobbel het gras op om dat ding te pakken. Ik stapte uit, en de altijd lachende Mohamed werd zenuwachtig..Ik moest opschieten ofzo (HUH, kennen ze dat woord hier?)Ik de wieldop gepakt en toen had ik 'm door. Ondertussen waren er twee agenten in burger bij Mohameds raampje. Er werd wat Swahili gelult en gevraagd wat wij deden en wie we waren. haha, de wieldop bleek tegen het hek van het 'state-house' te hebben gelegen, iets waar je niet in de buurt mocht komen... En wat deden die mzungu's (blanken) hier zo dicht bij het hek?
Na wat geklets konden we weer verder rijden
Uiteindelijk waren we om 18uur thuis, zijn we blijven lachen, maar beseften we ons dat de eerste irritaties dan es begonnen waren!
Vandaag op kantoor ook grote vaagheid; de stroom valt vaak uit en afspraken gaan niet door. Hier kom je pas achter als je er al bent, afbellen kennen ze niet. Gelukkig hebben we alles weten te verzetten, maar t begint wel irritant te worden.
Laura en ik hebben er nog wel lol om gelukkig, maar ik kan me toch echt verbazen over de werkomgeving hier. Een simpele telefoonlijst hebben ze niet, maar met mobieltjes is werkelijk iedereen altijd en overal bezig, vergadering of niet...
Maar ook in de huizen, we worden nml veel uitgenodigd door mensen.
Als er een tv in het huis staat, is deze de hele dag aan. Ook is de hierarchie in alle gezinnen overduidelijk. Als er belangrijke gasten zijn (wat ze dus vinden van ons), wordt een ander deel van de familie geacht op het balkon te eten. Dat voelt zoo mis!
We moeten alles proeven en vooral ook drinken. Ik weet niet wat voor beeld ze van ons hebben wat alcohol betreft...
En dan de dienstmeiden die in alle huizen zijn. De meesten worden wel goed behandeld, maar tzijn nog wel echt slaafjes hoor. Ze vinden het dan ook raar als je je bord zelf weg wilt brengen. Gelukkig zien ze waar ik woon nu in dat we veel dingen zelf kunnen doen.
Mensen kunnen hier zoo goed niks doen, soms zie ik iemand een paar uur staren, gewoon staren, verder niets. Of wachten, tot ze een papier krijgen overhandigd welke ze nodig hebben (kan soms een uur duren), het maakt allemaal niet zoveel uit.
Ik wil hier niet mee zeggen dat mensen hier niet hard werken hoor, want dat doen ze absoluut, maar om van efficientie te spreken: Nee.
Tot zover, hoop dat jullie (gas)kachels t allemaal doen, en heel erg bedankt wederom voor alle post en mail! Tot schrijfs,
Liefs, Mo
Gister>
Mohamed: ' My daughters, let's go home early today, I'm so tired'. Prima, dachten wij...We hadden niks meer te doen, aangezien de afspraken die we hadden niet doorgingen en de elektriciteit weer lam lag, dus internet of lezen ook geen optie was. Hij zou ons om 15uur ophalen.
De Nederlandse mentaliteit zit er nog steeds in, dus om 15uur waren wij klaar voor vertrek.
15.15: Hij zal zo wel komen
15.30: Mmmmmm, ok...Bedenk:'Hakuna matata'
15.40: Laten we es gaan checken (--> vaag excuus, welke niet duidelijk was, we moesten nog ff wachten en hij zal ons zo wel ophalen)
16.15: ' Sorry girls, I'm waiting for someone, but I think he's not coming'.
16.25: 'Ok, let's go'
Eenmaal in de auto blijkt dat we nog niet naar huis gaan, maar nog ff wat vis gaan halen op de vismarkt. Dit wisten wij niet en konden de auto bij de markt niet uit omdat we teveel waardevolle dingen bij ons hadden en de vismarkt bekend staat om de tasjesdieven.
Wij wachten in de auto. Een beetje zappen op de radio tussen 2 zenders, (keuze:RMB of arabische songs)warm in de zon en met 1 ding te doen: wachten!
We hebben MAAR een uurtje gewacht, en de hele bak lag vol vis, groenten en vruchten. (het is ramadan, dus je weet maar nooit hoeveel mensen er komen eten)
Op de terug weg verloren we een wieldop , dus hup: keren op de weg, over een hobbel het gras op om dat ding te pakken. Ik stapte uit, en de altijd lachende Mohamed werd zenuwachtig..Ik moest opschieten ofzo (HUH, kennen ze dat woord hier?)Ik de wieldop gepakt en toen had ik 'm door. Ondertussen waren er twee agenten in burger bij Mohameds raampje. Er werd wat Swahili gelult en gevraagd wat wij deden en wie we waren. haha, de wieldop bleek tegen het hek van het 'state-house' te hebben gelegen, iets waar je niet in de buurt mocht komen... En wat deden die mzungu's (blanken) hier zo dicht bij het hek?
Na wat geklets konden we weer verder rijden
Uiteindelijk waren we om 18uur thuis, zijn we blijven lachen, maar beseften we ons dat de eerste irritaties dan es begonnen waren!
Vandaag op kantoor ook grote vaagheid; de stroom valt vaak uit en afspraken gaan niet door. Hier kom je pas achter als je er al bent, afbellen kennen ze niet. Gelukkig hebben we alles weten te verzetten, maar t begint wel irritant te worden.
Laura en ik hebben er nog wel lol om gelukkig, maar ik kan me toch echt verbazen over de werkomgeving hier. Een simpele telefoonlijst hebben ze niet, maar met mobieltjes is werkelijk iedereen altijd en overal bezig, vergadering of niet...
Maar ook in de huizen, we worden nml veel uitgenodigd door mensen.
Als er een tv in het huis staat, is deze de hele dag aan. Ook is de hierarchie in alle gezinnen overduidelijk. Als er belangrijke gasten zijn (wat ze dus vinden van ons), wordt een ander deel van de familie geacht op het balkon te eten. Dat voelt zoo mis!
We moeten alles proeven en vooral ook drinken. Ik weet niet wat voor beeld ze van ons hebben wat alcohol betreft...
En dan de dienstmeiden die in alle huizen zijn. De meesten worden wel goed behandeld, maar tzijn nog wel echt slaafjes hoor. Ze vinden het dan ook raar als je je bord zelf weg wilt brengen. Gelukkig zien ze waar ik woon nu in dat we veel dingen zelf kunnen doen.
Mensen kunnen hier zoo goed niks doen, soms zie ik iemand een paar uur staren, gewoon staren, verder niets. Of wachten, tot ze een papier krijgen overhandigd welke ze nodig hebben (kan soms een uur duren), het maakt allemaal niet zoveel uit.
Ik wil hier niet mee zeggen dat mensen hier niet hard werken hoor, want dat doen ze absoluut, maar om van efficientie te spreken: Nee.
Tot zover, hoop dat jullie (gas)kachels t allemaal doen, en heel erg bedankt wederom voor alle post en mail! Tot schrijfs,
Liefs, Mo
-
28 Oktober 2004 - 19:51
Ruben:
Ach ja tijd.......wat moet je ermee...... -
30 Oktober 2004 - 08:19
Sjoeke:
Ik zou daar wel kunnen aarden....:-)
Leuk hoor, al je verhalen! Ben benieuwd hoe gelukkig je er op het moment uitziet!!
Rome was leuk...zal je zo even een verslag mailen.
Liefs, DD. -
01 November 2004 - 07:34
Joelle:
Joehoe, vanuit een zonovergoten Zeeland; gefeliciteerd met je verjaardag!! Cadeau al veel gebruikt? Groot feest vandaag/ vanavond? Maak er een mooi dag van, op dit kwart eeuw jubileum!
Liefs Joëlle -
01 November 2004 - 09:07
Djoeke:
Hey Mo,
Gefeliciteerd!!! Heel veel plezier vandaag!
Liefs, Djoeke -
01 November 2004 - 09:20
Lyd:
He Mo!!!!! GEFELICITEERD! Ik hoop dat je een leuke verjaardag hebt!!!!!
Liefs Lyd -
01 November 2004 - 10:55
Isth:
Hé Mo, gefeliciteerd!
Binnenkort krijg je post van ons....:) -
01 November 2004 - 11:11
Ruben:
Zon????hier geen zon maar:
Wel van harte gefeliciteerd en geniet ervan. -
01 November 2004 - 11:42
Laura:
Hiep-hiep-hoera: verheug me op het afrikaanse dansje na het uitpakken van de cadeau's vanmiddag en het "taartvoeren" (nu is het mijn beurt, haha). Zal het uiteraard digitaal vastleggen jullie in NL!!! -
01 November 2004 - 18:38
Anke:
he mo-tje!
Hieperdepiep van harte!!!!
Liefs anke -
01 November 2004 - 21:39
Mirjam:
Mo, gefeliciteerd met je verjaardag!!!! Wat voor taart heb je gegeten vandaag?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
